Περισσότερο πράσινο στην Αριδαία

Ας ανθίσουν τα μπαλκόνια μας στην Αριδαία!

2021-Πλατεία

Ασφαλώς η Αριδαία  χρειάζεται χρώμα και ζωντάνια και τα δέντρα που φυτεύτηκαν αποτελούν σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Σίγουρα είναι και προσωπική μας ευθύνη να τα προστατέψουμε και να τα φροντίσουμε, ας μη τα περιμένουμε όλα από το Δήμο.

 Θυμάμαι είχε γίνει δενδροφύτευση μερικά χρόνια πριν και κάποιοι συνάδελφοι καταστηματάρχες δεν ήθελαν τα δέντρα μπροστά από τα καταστήματά τους φοβούμενοι μήπως δε  βλέπουν τα καταστήματά τους οι πελάτες, έτσι δεν τα φρόντιζαν με αποτέλεσμα κάποια να ξεραθούν. 

 Όπου έμειναν τα δέντρα ή όπου φύτεψαν κάποιοι δικά τους προστέθηκε αξία, δροσιά και οξυγόνο.

Με λίγες γλάστρες στο μπαλκόνι, ή ένα δέντρο στο πεζοδρόμιό μας, μπορούμε να μετατρέψουμε το τσιμέντο σε έναν μικρό παράδεισο, να κάνουμε την πόλη μας ομορφότερη και να  βελτιώσουμε τη διάθεσή μας και το περιβάλλον. Πόσο πιο όμορφα είναι τα σημεία που έχουν πράσινο!!

Γιατί να φυτέψουμε δέντρα και λουλούδια;

Ομορφαίνουν το χώρο – Ένα ανθισμένο μπαλκόνι προσθέτει ζωντάνια στη γειτονιά.

Βελτιώνουν τη διάθεση – Η επαφή με τη φύση μειώνει το άγχος και φέρνει ηρεμία. 

Καθαρίζουν τον αέρα – Τα φυτά απορροφούν ρύπους και παράγουν οξυγόνο.

Στηρίζουν τη βιοποικιλότητα – Προσελκύουν  πουλιά, μέλισσες και πεταλούδες, συμβάλλοντας στην ισορροπία του οικοσυστήματος.                                                    

Μειώνουν το στρες: Η φροντίδα των λουλουδιών και η επαφή με τη φύση μας βοηθούν να χαλαρώσουμε και να αποβάλουμε το στρες. 

Εύκολα φυτά για αρχή είναι:

Γεράνια: Ανθεκτικά και πολύχρωμα, ιδανικά για ηλιόλουστα μπαλκόνια.

Πανσέδες: Μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και αρωμάτων, κατάλληλοι για ηλιόλουστα, αλλά  και ημισκιερά μπαλκόνια.

Κατιφέδες: Ανθεκτικοί και εύκολοι στη φροντίδα, με έντονα χρώματα που απωθούν τα έντομα.

Γιασεμιά: Αρωματικά και αναρριχώμενα, ιδανικά για ηλιόλουστα μπαλκόνια.

Βουκαμβίλια: Εντυπωσιακή ανθοφορία και ζωηρά χρώματα.

(Ευαίσθητη στο κλίμα της Αριδαίας). 

Επιπρόσθετα, εξαιρετική επιλογή αποτελεί:

Ριγχόσπερμα (Trachelospermum jasminoides) είναι εξαιρετική επιλογή για μπαλκόνια!

 Ανθεκτικό :Αντέχει τόσο στο κρύο όσο και στη ζέστη.

Αρωματικό :Τα λευκά άνθη του μοσχοβολούν, θυμίζοντας τη μυρωδιά του γιασεμιού.

Αναρριχώμενο : Καλύπτει κάγκελα, πέργκολες και τοίχους, δημιουργώντας φυσική σκίαση.

Εύκολο στη φροντίδα :Χρειάζεται ελάχιστο κλάδεμα και μέτριο πότισμα.

Ξεκινήστε σήμερα κιόλας! 

Επισκεφθείτε ένα φυτώριο, επιλέξτε τα αγαπημένα σας λουλούδια και δημιουργήστε τη δική σας πράσινη γωνιά. Με λίγη φροντίδα, τα μπαλκόνια μας μπορούν να γεμίσουν ζωή, χρώμα και άρωμα, κάνοντας την πόλη μας πιο όμορφη! 

Customs Before Carnival in Old Aridaia/ Έθιμα πριν την Αποκριά κάποτε στην Αριδαία

Αποκριά στην Παλιά Αριδαία

Η Αποκριά αποτελούσε για τους κατοίκους της Αριδαίας μια γιορτή γεμάτη χαρά και ανυπομονησία, καθώς σηματοδοτούσε το τέλος του χειμώνα και την έναρξη μιας νέας εποχής. 

(Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της Μαρίας Γαβρά και είναι ο παππούς της και άλλοι Αριδαιώτες.)

Ήταν μια περίοδος προετοιμασίας για την αναγέννηση της φύσης, την έναρξη των αγροτικών εργασιών, αλλά και μια αφορμή για γλέντι και διασκέδαση που τόσο είχαν ανάγκη οι κάτοικοι εκείνης της εποχής.

Η πόλη ζωντάνευε με χρώματα, μουσικές, χορούς, γεύσεις και αρώματα, ενώ οι μεταμφιέσεις (φτωχικές) πρόσθεταν μια ξεχωριστή νότα στη γιορτινή ατμόσφαιρα. Παρά τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες της εποχής, το αποκριάτικο πανηγύρι ένωνε τους κατοίκους και ενίσχυε τους δεσμούς της κοινότητας.

Οι εορτασμοί ξεκινούσαν δειλά από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου (φέτος 9/02/2025), την πρώτη Κυριακή του Τριωδίου. Στις γειτονιές της Αριδαίας άρχιζαν να στήνονται μικρά γλέντια, με παραδοσιακά όργανα (κλαρίνο, ζουρνάς, ακορντεόν...) τραγούδια και χορούς. Οι νέοι συγκέντρωναν χρήματα, καλούσαν τους μουσικούς και ξεκινούσαν τη διασκέδαση. Συχνά, εμφανίζονταν μεταμφιεσμένοι – είτε με παραδοσιακές φορεσιές είτε με ό,τι διαφορετικό ρούχο μπορούσε να βρει ο καθένας, προσθέτοντας έτσι ένα στοιχείο ευθυμίας και αυτοσχεδιασμού στη γιορτή.

(Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της Μαρίας Γαβρά)

Η οικοδέσποινα της οικογένειας ετοίμαζε ένα πλούσιο τραπέζι με παραδοσιακά νηστίσιμα εδέσματα, όπως χαλβά, ελιές, τυρί, τουρσί, αυγά και τυρόπιτες, αποφεύγοντας ωστόσο το κρέας, καθώς η ημέρα σηματοδοτούσε την έναρξη της νηστείας της Σαρακοστής.

Το Έθιμο του Προυσταβάινε στην Αριδαία

Ένα από τα πιο δημοφιλή και βαθιά ριζωμένα έθιμα της Αποκριάς στην Αριδαία ήταν το Προυσταβάινε, που σημαίνει "συγχώρεση". Κάθε χρόνο, την Κυριακή της Τυρινής, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, όλη η οικογένεια συγκεντρωνόταν στο σπίτι του γηραιότερου μέλους – είτε αυτός ήταν παππούς είτε θείος – για να τηρήσουν το έθιμο.

Μέσα σε μια ατμόσφαιρα σεβασμού και αγάπης, τα νεότερα μέλη της οικογένειας, ντυμένα με τα γιορτινά τους, φιλούσαν το χέρι του μεγαλύτερου και του ζητούσαν συγχώρεση. Ο ηλικιωμένος, με τη σειρά του, έδινε την ευχή του και συχνά χάριζε στα παιδιά ένα μικρό χρηματικό ποσό, κάνοντάς τα να περιμένουν αυτήν την ημέρα με ιδιαίτερη ανυπομονησία.

Το Προυσταβάινε δεν ήταν απλώς μια οικογενειακή συνήθεια, αλλά μια σημαντική παράδοση που ενίσχυε τους δεσμούς αγάπης και σεβασμού μεταξύ των γενεών, προσφέροντας ένα μοναδικό μήνυμα συμφιλίωσης και ενότητας.

Το έθιμο της Λάμκας

Πριν από το φαγητό, λάμβανε χώρα ένα ακόμη αγαπημένο έθιμο, ιδιαίτερα διασκεδαστικό για τα παιδιά: το έθιμο της Λάμκας. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία της οικογένειας, συνήθως ο θείος ή ο παππούς, κρατούσε έναν πλάστη (σουκάλο), στην άκρη του οποίου ήταν δεμένη μια κλωστή με ένα βρασμένο και καθαρισμένο αυγό—θυμίζοντας κάτι σαν καλάμι ψαρέματος.

Τα παιδιά, χωρίς να χρησιμοποιούν τα χέρια τους, προσπαθούσαν να φάνε το αυγό, ενώ ο μεγαλύτερος το κουνούσε δεξιά-αριστερά, κάνοντας το παιχνίδι ακόμα πιο δύσκολο και διασκεδαστικό. Νικητής ήταν εκείνος που κατάφερνε να το φάει πρώτος, κάτι που θεωρούνταν σημάδι καλής τύχης και υγείας για όλη την υπόλοιπη χρονιά.

Μετά το παιχνίδι, η κλωστή που κρατούσε το αυγό και είχε συμμετάσχει στο έθιμο καίγονταν στο καντήλι, συμβολίζοντας την έναρξη της νηστείας. Το έθιμο αυτό ήταν άμεσα συνδεδεμένο με το Πάσχα, καθώς η νηστεία ξεκινούσε με ένα αυγό και τελείωνε με ένα αυγό το βράδυ της Ανάστασης.

Η Λάμκα αναβίωνε στην περιοχή μέχρι και τη δεκαετία του 1990, ενώ είναι πιθανό κάποιες οικογένειες να τηρούν ακόμα αυτή την όμορφη παράδοση, μεταφέρνοντάς την από γενιά σε γενιά.

Carnival in Old Aridaia

Carnival was a joyful and eagerly awaited celebration for the people of Aridaia, marking the end of winter and the beginning of a new season. It was a time of preparation for the rebirth of nature, the start of agricultural work, and an opportunity for festivity and entertainment, which the locals deeply cherished.

The town came to life with colors, music, dances, flavors, and aromas, while the (humble) disguises added a unique touch to the festive atmosphere. Despite the difficult economic conditions of the time, the carnival celebrations brought the people together and strengthened the bonds of the community.

The festivities began gradually on the Sunday of the Publican and the Pharisee (this year on 9/02/2025), the first Sunday of the Triodion. Small gatherings started to form in the neighborhoods of Aridaia, with traditional instruments (clarinet, zurna, accordion...), songs, and dances. Young people would collect money, invite musicians, and begin the celebration. Often, they would appear in disguise—either wearing traditional costumes or whatever different clothing they could find—adding an element of humor and improvisation to the festivities.

The hostess of the family would prepare a rich table with traditional Lenten dishes, such as halva, olives, cheese, pickles, eggs, and cheese pies, while avoiding meat, as the day marked the beginning of the Lenten fasting period.

The Custom of Proustavaine in Aridaia

One of the most popular and deeply rooted traditions of Carnival in Aridaia was Proustavaine, which means "forgiveness." Every year, on Cheese Sunday—the last Sunday of Carnival—the entire family would gather at the home of the eldest member, whether it was the grandfather or an uncle, to honor the custom.

In an atmosphere of respect and love, the younger family members, dressed in their finest clothes, would kiss the elder's hand and ask for forgiveness. In return, the elder would give them a blessing and often a small amount of money, making the children eagerly anticipate this special day.

Proustavaine was more than just a family tradition; it was a meaningful ritual that strengthened the bonds of love and respect between generations, delivering a powerful message of reconciliation and unity.

The Custom of Lamka

Before the meal, another beloved tradition took place, especially entertaining for children: the custom of Lamka. The eldest family member, usually an uncle or grandfather, would hold a rolling pin (soukalos), at the end of which a string was tied with a boiled and peeled egg—resembling a fishing rod.

The children, without using their hands, had to try and eat the egg while the elder swung it from side to side, making the challenge both difficult and amusing. The winner was the one who managed to eat the egg first, as it was believed to bring good luck and health for the entire year.

After the game, the string that held the egg was burned in the oil lamp (kantili), symbolizing the beginning of Lent. This tradition was closely linked to Easter, as fasting began with an egg and ended with an egg on the night of the Resurrection.

Lamka was revived in the region until the 1990s, and it is possible that some families still preserve this beautiful tradition, passing it down from generation to generation.

©Katerina

Happy New Year/ Καλή Χρονιά

 

Με Υγεία, Ειρήνη, Αγάπη και Ευτυχία!!

With Health, Peace, Love and Happiness!!

Πάσχα στην Αριδαία τα παλαιότερα χρόνια και τώρα

 

Φέτος το Πάσχα είναι σχετικά αργά ημερολογιακά, στις 5 Μαΐου. Το Πάσχα στην Ορθόδοξη εκκλησία έχει οριστεί, με απόφαση της Α’ Οικουμενικής συνόδου το 325 μ.Χ., να γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής Ισημερίας. Το 2025 το Πάσχα θα είναι στις 20 Απριλίου. 

Το Πάσχα ουσιαστικά ξεκινάει από την Ανάσταση του Λαζάρου και τελειώνει την Κυριακή του Θωμά. 

Σε όλη την Ελλάδα οι κάτοικοι προετοιμάζονται για τις πασχαλινές γιορτές αφού το Πάσχα μαζί με τα Χριστούγεννα και το Δεκαπενταύγουστο αποτελούν τις μεγαλύτερες γιορτές της πίστης τους.

Υπάρχει ποικιλία τοπικών εθίμων, τα οποία  τηρούνται σχεδόν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας.

Στην Αριδαία τα παλιά χρόνια η Πασχαλιά (όπως την έλεγαν τότε οι μεγαλύτεροι) ήταν μια ξεχωριστή γιορτή που για τα παιδιά συνδεόταν με το τέλος της νηστείας, τα καινούργια ρούχα και παπούτσια (τότε τα παιδιά δεν είχαν πολλά ρούχα όπως τώρα και ήταν χειροποίητα)  και τον εκκλησιασμό. 

Το Σάββατο του Λαζάρου οι κάτοικοι πήγαιναν στα μνήματα, εκεί διάβαζε ο παπάς ευχές συγχωρήσεως/αναπαύσεως στους νεκρούς, τα τελευταία χρόνια γίνεται και περιφορά του επιταφίου (δεν ανάφεραν αν  γινόταν και παλιά περιφορά του επιταφίου στα μνήματα).

Τα παιδιά με καλαθάκια στα χέρια έψαλαν στις νοικοκυρές το:

Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι,

ήρθε η μάνα σου από την πόλη,

σου ’φέρε χαρτί και κομπολόι.

    Οι κοτούλες σας αυγά γεννούνε

δώστε μας και εμάς να τα χαρούμε

Βάγια, Βάγια και Βαγιώ

τρώνε ψάρι και κολιό

Και την άλλη Κυριακή,

τρώνε το ψητό τ’ αρνί.

Οι νοικοκυρές έδιναν στα παιδιά αυγά και τα έβαζαν να καθίσουν (για να κάθονται και να κλωσάνε οι κότες τους, όπως κάθονται τα παιδιά). 

Την  Κυριακή των Βαΐων οι πιστοί πήγαιναν (και πηγαίνουν) κλαδιά από δάφνες στις εκκλησίες και  στολίζονται,  οι δάφνες  μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς.

Τη Μεγάλη Τετάρτη  στο Χωριό Δωροθέα και Αγάθη της Αλμωπίας ένα έθιμο λαμβάνει χώρα στην εκκλησία του Αγίου Δωρόθεου στο ευχέλαιο της Μ. Τετάρτης. 

(Η φωτογραφία είναι)

Κάθε νοικοκυρά στο χωριό πηγαίνει στην εκκλησία ένα πιάτο με αλεύρι και μέσα δύο ή τρία αυγά, άσπρα. Εκεί τα τοποθετούν σ’ ένα τραπέζι και ανάβουν  ένα κεράκι στη μέση, τότε ο παπάς τα διαβάζει και τα ευλογεί, όπως ευλογεί και τους πέντε άρτους.

Όταν τελειώσει το ευχέλαιο πηγαίνουν το πιάτο στο σπίτι της η καθεμιά. Με το αλεύρι αυτό οι νοικοκυρές θα φτιάξουν πρόσφορο ή θα το βάλουν στα τσουρέκια τους λίγο λίγο.

Οι γυναίκες του χωριού κρατούν και λίγο αλεύρι σε ένα βάζο και όταν κάποιος έχει φοβίες ανακατεύουν μια κουταλιά του γλυκού αλεύρι σ' ένα ποτήρι νερό και έτσι ο φόβος φεύγει.

Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Μαρία και την κυρία Σοφία που μας διηγήθηκαν το έθιμο που τηρείται από πολύ παλιά στο χωριό.

Την Μεγάλη Πέμπτη έβαφαν οι νοικοκυρές τα κόκκινα αυγά με φλούδες από κρεμμύδια που μάζευαν όλο το μήνα. 

Μάλιστα συνήθιζαν να διακοσμούν τα κόκκινα αυγά με φυλλαράκια μαϊντανού ή τριφυλλιού ή όποιο άλλο φύλλο τους άρεσε.

Επίσης, έκαναν πασχαλινά τσουρέκια και τα κουλουράκια και τα πήγαιναν στο φούρνο για ψήσιμο. 

Οι φούρνοι ήταν ανοιχτοί και έψηναν τα φαγητά των κατοίκων, μάλιστα το Μεγάλο Σάββατο μέχρι και μετά την Ανάσταση. Το παραδοσιακό φαγητό ήταν κατσικάκι με πατάτες και κρεμμυδάκια στο φούρνο. Κάποιες νοικοκυρές ετοίμαζαν και πήγαιναν στον φούρνο για ψήσιμο και κοκορέτσι.

 Οι γονείς των παιδιών που βαφτιζόντουσαν  το χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε από το προηγούμενο Πάσχα, πήγαιναν δώρο στον κουμπάρο και νονό του παιδιού τους ένα κατσικάκι ή αρνάκι με μια κόκκινη κορδέλα. 

Κάτι που συνηθιζόταν τις μέρες εκείνες, εκτός από τους νονούς και τις νονές που έκαναν δώρο στο βαφτιστικό τους, ήταν να κάνει η πεθερά δώρο στην νύφη (που ήταν αρραβωνιασμένη) λαμπάδα μαζί με κάποιο δωράκι.

"Θυμάμαι ότι ερχόντουσαν κάποιοι άνθρωποι από μακριά και έμεναν δυο νύχτες στο σπίτι μας (φυσικά δωρεάν) που έφερναν κεριά και τα πουλούσαν έξω από την εκκλησία σε πάγκους". 

Μαρτυρία κατοίκου της περιοχής. 

(Η παλιά είσοδος για τα μνήματα και το κτίριο που κατασκευάστηκε για να χρησιμοποιηθεί ως οστεοφυλάκιο αλλά δε χρησιμοποιήθηκε )

Ευχαριστούμε πολύ την κ. Αγάπη, την κ. Μαρία και την κ. Ευτυχία για το χρόνο που μου έδωσαν και τις αναμνήσεις που μου διηγήθηκαν.

Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος © Κατερίνα

Η Αριδαία από το βουνό των Προμάχων.

(All rights reserved©Aridaiaplace)

Η Αριδαία κάτω από τα σύννεφα

Την Τρίτη το απόγευμα είχε υγρασία στην Αριδαία και η μέρα φαινόταν ατελείωτη, η πόλη δεν μπορούσε να μας κρατήσει. 

Επιλέξαμε να ανεβούμε στους Προμάχους, να πάρουμε λίγο αέρα, να αλλάξουμε παραστάσεις, να αλλάξουμε διάθεση. Καθώς ανηφορίζαμε, η υγρασία άρχισε να υποχωρεί. 

Ο δροσερός αέρας του βουνού ακουμπούσε τα πρόσωπά μας χαρίζοντάς μας μια αίσθηση ανακούφισης. Η βαριά ατμόσφαιρα της πόλης έδωσε τη θέση της σε ένα πανέμορφο τοπίο, με μαγευτική θέα. 

Φτάνοντας στην κορυφή, νιώσαμε σα να αγγίξαμε τον ουρανό. Η απεραντοσύνη του τοπίου, η δροσιά του βουνού και η γαλήνη της φύσης μάς γέμισαν με ζωντάνια και αισιοδοξία.

 Αποδράσαμε από την υγρασία της πόλης και γίναμε μάρτυρες μιας απόκοσμης ατμόσφαιρας με την επαρχία κάτω από τα σύννεφα! Η θέα ήταν μαγευτική, με τα σύννεφα να απλώνονται ως εκεί που χάνονται τα μάτια μας στον ορίζοντα.  

Ήταν μια εμπειρία που μας έφερε πιο κοντά στη φύση και μας θύμισε την ομορφιά της απλότητας.

All rights reserved©Aridaiaplace

Αποκριές στην Αριδαία ήθη και έθιμα

 

Αποκριά στην παλιά και σύγχρονη Αριδαία 

Η Αποκριά, ήταν για τους κατοίκους της Αριδαίας μια γιορτή που έδιωχνε τη μελαγχολία του χειμώνα και περίμεναν με λαχτάρα.  

Μια από τις ευκαιρίες για να προετοιμαστούν για την εναλλαγή της εποχής, το τέλος του Χειμώνα, την αναγέννηση της φύσης, την αρχή των αγροτικών εργασιών και να περάσουν όμορφα. Χρώματα, παραδοσιακές μουσικές και χοροί, γεύσεις, μυρωδιές, μεταμφιέσεις, γέμιζαν την Αριδαία σε μια γιορτή μοναδική για εκείνα τα φτωχά χρόνια, έφερναν κοντά και κρατούσαν δεμένους τους κατοίκους.

 Από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου, την πρώτη Κυριακή δηλαδή του Τριωδίου,   ξεκινούσαν δειλά δειλά τα γλέντια με τα παραδοσιακά όργανα, τους χορούς και τα  τραγούδια         στις γειτονιές της Αριδαίας. Οι νέοι έβαζαν από λίγα χρήματα, καλούσαν τα όργανα και ξεκινούσε      το γλέντι. Στο γλέντι πολλές φορές οι νέοι πήγαιναν μεταμφιεσμένοι συνήθως με παραδοσιακές φορεσιές ή με ότι ρούχα διαφορετικά μπορούσε να βρει ο καθένας.

    

Ένα από τα περισσότερο δημοφιλή έθιμα των ημερών αυτών στην Αριδαία ήταν και το Προυσταβάινε (σημαίνει συγχώρεση). Κάθε χρόνο την Κυριακή της Τυρινής την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς δηλαδή, τα μέλη όλης  της οικογένειας  ντυμένα με τα γιορτινά τους μαζεύονταν στο σπίτι του μεγαλύτερου (αυτός μπορεί να ήταν θείος ή παππούς) έτσι ώστε να τηρήσουν το έθιμο του Προυσταβάινε. Τότε τα μέλη της οικογένειας φιλούσαν το χέρι του μεγαλύτερου ζητώντας του συγχώρεση, ο ηλικιωμένος μάλιστα έδινε και χρήματα στα μικρότερα μέλη της οικογένειας. Έτσι τα παιδιά περίμεναν με ανυπομονησία  τη μέρα του εθίμου αυτού. Η σπιτονοικοκυρά έστρωνε το τραπέζι με κάθε λογής εδέσματα χαλβά, ελιές, τυρί, τουρσί, αυγά, τυρόπιτες, εκτός όμως από κρέας.

   (Η εικόνα έγινε με τη χρήση ΑΙ ύστερα από λεπτομερή περιγραφή)

Πριν αρχίσουν το φαγητό λάμβανε χώρα ένα ακόμη έθιμο, αυτό που έκανε τα παιδιά να γελάνε και να διασκεδάζουν περισσότερο  και ήταν το έθιμο της Λάμκας. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία θείος ή παππούς έπιανε τον πλάστη (σουκάλο) στην άκρη του οποίου ήταν δεμένη μια κλωστή που κατέληγε σ'  ένα βρασμένο και  καθαρισμένο αυγό (κάτι δηλαδή σαν το καλάμι ψαρέματος). 

Τα παιδιά χωρίς τη βοήθεια των χεριών τους προσπαθούσαν να φάνε το αυγό που κρεμόταν από τον πλάστη που κουνούσε ο μεγαλύτερος σε ηλικία. Νικητής της βραδιάς ήταν το παιδί που κατάφερνε να φάει το αυγό χωρίς τη βοήθεια των χεριών.  Θεωρούσαν ότι η νίκη αυτή απέφερε στο νικητή καλή τύχη και υγεία για όλη την υπόλοιπη χρονιά. Την κλωστή που ήταν πιασμένο το αυγό την έκαιγαν στην καντήλα.

 Με το έθιμο αυτό άνοιγε η νηστεία με ένα αυγό και με ένα αυγό έκλεινε το βράδυ μετά την Ανάσταση.

Το έθιμο αναβίωνε μέχρι και τη δεκαετία του 1990, ίσως κάποιες οικογένειες να το συνεχίζουν ακόμη.

Καρατζοβίτικο  Καρναβάλι

Από το 2007  (με εξαίρεση λίγες χρονιές) γίνεται με επιτυχία το Καρατζοβίτικο καρναβάλι.

Εικόνες από το 1ο Καρατζοβίτικο Καρναβάλι

Εικόνες από το 7ο Καρναβάλι

                                                          All rights reserved©Aridaiaplace

Χαρταετός

Στην Αριδαία το έθιμο του χαρταετού είναι μεταγενέστερο, εκείνα τα χρόνια την καθαρά Δευτέρα καθάριζαν τα σπίτια και τα σκεύη τους, ασβέστωναν τις αυλές και τους στάβλους τους περιμένοντας τη Σαρακοστή στα καθαρά.

Ευχαριστούμε πολύ για τις πολύτιμες πληροφορίες και το ταξίδι στο παρελθόν την κ. Αγάπη, την κ. Ευτυχία, την κ. Μαίρη και την κ. Σοφία.

Μη επαγγελματική χρήση. 

Μόνο για σκοπούς ενημέρωσης, με άδεια  και με αναφορά του δημιουργού.

                                   Όχι επαγγελματική Χρήση 

                               https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/