Συνέντευξη

 Συνέντευξη από τον κ. Ιωαννίδη Γεώργιο (Γούλη) έναν παλιό Δήμαρχο με πετυχημένη (κατά τη δική μας γνώμη, αλλά και πολλών συμπολιτών) θητεία δυο τετραετιών.

(φωτογραφία από το διαδίκτυο)

Συναντηθήκαμε σε ένα από τα καφέ της πλατείας, είχε τόσο πολλά να πει για αυτή την πόλη και μιλούσε με τόση αγάπη και αγωνία για όλα αυτά που αφορούν τους κατοίκους της!! 

Μας έφερε δώρα:  

παλιές φωτογραφίες, τεκμήρια, αποκόμματα εφημερίδας, μας είπε ιστορίες για την Αριδαία που ξέρει ότι λατρεύουμε !!

 Δεν ήθελε να μιλήσει για τον εαυτό του αλλά για την πόλη, θεωρήσαμε ότι είναι καλό να ακουστεί η άποψη και το έργο ενός ανθρώπου που έχει προσφέρει τόσα πολλά στην Αριδαία, που σεβόμαστε και θαυμάζουμε .

Κύριε Γιώργο, κατά τη διάρκεια της διπλής τετραετίας ως Δήμαρχος της Αριδαίας πώς διαχειριστήκατε τις σχέσεις σας με άλλους πολιτικούς και φορείς της πόλης ή ευρύτερα της πολιτείας; Με ποιους είχατε την καλύτερη συνεργασία και σας βοήθησαν στο έργο σας, ποιοι στάθηκαν αρωγοί στην προσπάθειά σας;

 Εγώ πολιτικά ανήκω έτσι σε κάποιον χώρο. Από εκεί και πέρα δεν έκανα καμία διάκριση, ειδικά την περίοδο που ήμουνα δήμαρχος και όταν ήταν προς το συμφέρον του Δήμου. 

Μπορώ να πω ότι ήτανε πάρα πολλοί αυτοί που βοήθησαν, στους οποίους οφείλω εγώ και ο Δήμος  ευγνωμοσύνη.

 Ο κύριος Σιδηρόπουλος, Πατριώτης μας με καταγωγή από την Άψαλο, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν στις Βρυξέλλες, στο γραφείο ενός ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας. 

Αυτός τότε με ενημέρωσε και προετοιμάστηκα και έτσι μπήκε ο Δήμος  σε ένα πρόγραμμα Ε.Α.Π.Τ.Α., Ειδικό Πρόγραμμα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. 

Σε αυτό το πρόγραμμα εντάχθηκε η  λαϊκή αγορά, το Δημοτικό Κατάστημα- Πνευματικό Κέντρο, καθώς και ο σύνδεσμος  Καθαριότητας. 

Επιπρόσθετα, σε κάποιες προσπάθειες, ζητούσα την άποψη του Θεόφιλου Γάτσου, ο οποίος ήταν σε άλλο πολιτικό χώρο, αλλά αυτό δε με απέτρεπε από το να ζητάω και να λαμβάνω τη γνώμη του, καθώς ήταν προκάτοχός μου και άνθρωπος που εκτιμούσα πολύ. 

Τον εκτιμούσα πολύ και ως άνθρωπο γιατρό, διότι μένοντας σε μικρή απόσταση  από το σπίτι του έβλεπα τη βοήθεια που προσέφερε στους κατοίκους της Αριδαίας οποιαδήποτε ώρα της ημέρας αλλά και της νύχτας, την εποχή που δεν υπήρχε το Κέντρο Υγείας. Όταν ήταν να επιχειρήσει ο Δήμος μας  να πάρει από τη Φιλοδασική εταιρία (κρατική υπηρεσία η οποία αργότερα καταργήθηκε) την έκταση στην οποία έγιναν τα σχολεία (Γενικό Λύκειο, Επαλ,..) ζήτησα τη συμβουλή και τη βοήθειά του, δεν το πίστεψε ότι μπορεί η δασική υπηρεσία να δώσει έκταση στο Δήμο για την κατασκευή σχολείων.

 Η  αλήθεια είναι ότι το είδα στο πρόσωπό του, όταν εγκρίθηκε να δοθεί η έκταση, 46 ολόκληρα στρέμματα για να κάνουμε σχολεία εκεί, είδα ότι ο άνθρωπος αυτός ήθελε το καλό του τόπου και χάρηκε για την επιτυχία του Δήμου. Δεν σκέφτηκε μικροπολιτικά. Ο Θεόφιλος ήταν από τα άτομα που  είχα καλές σχέσεις, αγαπούσε το Δήμο και ήθελε να βοηθήσει, πάντοτε συζητούσαμε, άκουγα την άποψή του.

Για το κλειστό γυμναστήριο, το οποίο ήταν μια τεράστια προσπάθεια, επειδή είμαι άνθρωπος που πέρασε από τον αθλητισμό, ήταν όνειρό μου. Και τότε ο Κίμωνας ο Κουλούρης βοήθησε, έτσι  έγινε πραγματικότητα το όνειρό μου καθώς και των κατοίκων της Αριδαίας.

 Ο Δήμος ο Παπαδημητρίου, σαν υπουργός παιδείας, ο Κ. Αδαμόπουλος ο νομάρχης που πέρασε από τα μέρη μας, Βεβαίως, από κάποιους έχω και αρνητικές εμπειρίες και πικρίες,  αλλά δεν θα τους αναφέρω.

Για ποιο από τα έργα που έγιναν την περίοδο των δύο τετραετιών της θητείας σας είστε υπερήφανος;

Δεν είμαι μόνο για ένα έργο υπερήφανος.

Αρχικά, η μάχη που κερδήθηκε (που όλοι πίστευαν για χαμένη)  για την έκταση των 46 στρεμμάτων από τη Φιλοδασική Εταιρία για την κατασκευή Σχολικών κτιρίων όπου εκεί κατασκευάστηκε το Ημερήσιο Γενικό Λύκειο Αριδαίας, το Ημερήσιο Επαγγελματικό  Λύκειο Αριδαίας, κ.α.

Βεβαίως είμαι πολύ υπερήφανος και για:

Το Κλειστό Γυμναστήριο,

 τον 2^ος Παιδικό Σταθμό,

 το 3^ο Δημοτικό Σχολείο,

  καθώς  και το Κέντρο Υγείας Αριδαίας, το Δημοτικό Κατάστημα Πνευματικό Κέντρο, η δημιουργία του Βιοτεχνικού Πάρκου Αριδαίας και πολλά ακόμη….

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο στοίχημα για το μέλλον της πόλης.

Μία από τις προσπάθειες και από τα μεγαλύτερα στοιχήματα ήταν η επιχείρηση Ε.Π.Α., Επιχείρηση Πολεοδομική Ανασυγκρότηση, όπου εκεί καθορίστηκαν οι χρήσεις γης, και έγιναν οι επεκτάσεις κάτι το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό για μια πόλη. Κάθε περιοχή τι θα μπορούσε να κάνει. Και τότε κάναμε και το Βιοτεχνικό Πάρκο. Δυστυχώς, η παραπέρα προσπάθεια για αυτό το έργο... Αλλά ας μην πούμε τα δυστυχώς, ας πούμε για τα  ευτυχώς.  Εκεί, αλήθεια, δραστηριοποιήθηκαν  κάποιες βιομηχανίες, βιοτεχνίες, όπου κατά περιόδους βρήκανε εργασία αρκετοί συμπολίτες μας. Τότε εκχωρήθηκαν κάποια ακίνητα και έγιναν έργα πνοής για την πόλη. Στη Νότια πλευρά της Αριδαίας έγινε σύνδεση με το δίκτυο αποχέτευσης, κράσπεδα και δημιουργήθηκε περιφερειακός. Στον αγροτικό τομέα έγιναν πομόνες,  δίκτυα, συστήματα ποτίσματος κ.α.

 Ήτανε,  βέβαια και όλα αυτά  που ανέφερα πριν.

Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο πολιτικό που θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά;

Ένα νέο πολιτικό, να αποφεύγει την οικονομική διαχείριση, να την αναθέτει σε άλλους, σε υπαλλήλους του Δήμου. 

 Επιπρόσθετα, εάν δεν έχει όνειρα για τον τόπο του, να μην ασχοληθεί με την πολιτική.

Εάν επιστρέφατε για μια μόνο μέρα στο τιμόνι του Δήμου τι είναι αυτό που θα κάνατε;

Αν έφτανε ο χρόνος θα ήθελα να εμφυσήσω σ' όλους τους ανθρώπους που είναι στο Δήμο τη διάθεση να προσφέρουν στον τόπο τους.

Βροχές: Ομορφιά αλλά και ανησυχία στην Αλμωπία!!

 Αλμωπία 

Μετά από τόσες βροχές ο κάμπος της Αλμωπίας πρασίνισε και ομόρφυνε, αλλά οι αγρότες μετά και τον παγετό βλέπουν  τις σοδιές τους να καταστρέφονται και περιμένουν τη στήριξη της πολιτείας.

Οι καταιγίδες και οι βροχές του Μαρτίου και του Απριλίου έχουν μεταμορφώσει το τοπίο, γεμίζοντας τους αγρούς και τα δάση με πλούσια, καταπράσινα χρώματα.  Χάρη σε αυτές, οι ποταμοί και οι λίμνες γεμίζουν με καθαρό νερό, και η φύση αναγεννάται.  Η Αλμωπία, με τα καταπράσινα τοπία της και την αναζωογονητική της ατμόσφαιρα, είναι πραγματικά ένας μικρός παράδεισος.

 Οι συνεχείς  βροχοπτώσεις, ο παγετός, σε κάποιες περιπτώσεις το χαλάζι και οι καταιγίδες έχουν πλήξει τους αγρούς, με αποτέλεσμα οι καρποί να καταστραφούν και οι παραγωγοί να βλέπουν τις προσπάθειές τους να χάνονται.

Ωστόσο, ακόμη και  σε αυτές τις δύσκολες στιγμές,  διατηρούν την ελπίδα τους. Περιμένουν ότι το κράτος θα τους αποζημιώσει για τις ζημιές που υπέστησαν, ώστε να μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους και να συνεχίσουν την παραγωγή τους.

 Η στήριξη της πολιτείας είναι κρίσιμη για την επιβίωση των αγροτικών οικογενειών και την οικονομία της περιοχής.  Ελπίζουμε ότι οι προσπάθειές τους θα αναγνωριστούν και θα λάβουν την υποστήριξη που χρειάζονται για να συνεχίσουν να παράγουν.

©Katerina

Αριδαία -Περισσότερο πράσινο

Τα δέντρα δίνουν ζωή!

(2021-Πλατεία)

Ασφαλώς η Αριδαία  χρειάζεται χρώμα και ζωντάνια και τα δέντρα που φυτεύτηκαν παλαιότερα και τώρα, αποτελούν σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Σίγουρα είναι και προσωπική μας ευθύνη (των πολιτών)να τα προστατέψουμε και να τα φροντίσουμε, ας μη τα περιμένουμε όλα από το Δήμο.

 Θυμάμαι είχε γίνει δενδροφύτευση μερικά χρόνια πριν και κάποιοι συνάδελφοι καταστηματάρχες δεν ήθελαν τα δέντρα μπροστά από τα καταστήματά τους φοβούμενοι μήπως δε  βλέπουν τα καταστήματά τους οι πελάτες, έτσι δεν τα φρόντιζαν με αποτέλεσμα κάποια να ξεραθούν. 

 Όπου έμειναν τα δέντρα που φυτεύτηκαν από το Δήμο ή όπου φύτεψαν κάποιοι δικά τους προστέθηκε αξία, δροσιά και οξυγόνο.

Με λίγες γλάστρες στο μπαλκόνι, ή ένα δέντρο στο πεζοδρόμιό μας, μπορούμε να μετατρέψουμε το τσιμέντο σε έναν μικρό παράδεισο, να κάνουμε την πόλη μας ομορφότερη και να  βελτιώσουμε τη διάθεσή μας και το περιβάλλον. Πόσο πιο όμορφα είναι τα σημεία που έχουν πράσινο!!

Γιατί να φυτέψουμε δέντρα και λουλούδια;

Ομορφαίνουν το χώρο – Ένα ανθισμένο μπαλκόνι ή ένα πράσινο πεζοδρόμιο προσθέτουν ζωντάνια στη γειτονιά.

Βελτιώνουν τη διάθεση – Η επαφή με τη φύση μειώνει το άγχος και φέρνει ηρεμία. 

Καθαρίζουν τον αέρα – Τα φυτά απορροφούν ρύπους και παράγουν οξυγόνο.

Στηρίζουν τη βιοποικιλότητα – Προσελκύουν  πουλιά, μέλισσες και πεταλούδες, συμβάλλοντας στην ισορροπία του οικοσυστήματος.                                                    

Μειώνουν το στρες: Η φροντίδα των λουλουδιών και η επαφή με τη φύση μας βοηθούν να χαλαρώσουμε και να αποβάλουμε το στρες. 

Εύκολα φυτά για αρχή είναι:

Γεράνια: Ανθεκτικά και πολύχρωμα, ιδανικά για ηλιόλουστα μπαλκόνια.

Πανσέδες: Μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και αρωμάτων, κατάλληλοι για ηλιόλουστα, αλλά  και ημισκιερά μπαλκόνια.

Κατιφέδες: Ανθεκτικοί και εύκολοι στη φροντίδα, με έντονα χρώματα που απωθούν τα έντομα.

Γιασεμιά: Αρωματικά και αναρριχώμενα, ιδανικά για ηλιόλουστα μπαλκόνια.

Βουκαμβίλια: Εντυπωσιακή ανθοφορία και ζωηρά χρώματα.

(Ευαίσθητη στο κλίμα της Αριδαίας). 

Επιπρόσθετα, εξαιρετική επιλογή αποτελεί:

Ριγχόσπερμα (Trachelospermum jasminoides) είναι εξαιρετική επιλογή για μπαλκόνια!

 Ανθεκτικό :Αντέχει τόσο στο κρύο όσο και στη ζέστη.

Αρωματικό :Τα λευκά άνθη του μοσχοβολούν, θυμίζοντας τη μυρωδιά του γιασεμιού.

Αναρριχώμενο : Καλύπτει κάγκελα, πέργκολες και τοίχους, δημιουργώντας φυσική σκίαση.

Εύκολο στη φροντίδα :Χρειάζεται ελάχιστο κλάδεμα και μέτριο πότισμα.

Ξεκινήστε σήμερα κιόλας! 

Επισκεφθείτε ένα φυτώριο, επιλέξτε τα αγαπημένα σας λουλούδια και δημιουργήστε τη δική σας πράσινη γωνιά. Με λίγη φροντίδα, τα μπαλκόνια μας μπορούν να γεμίσουν ζωή, χρώμα και άρωμα, κάνοντας την πόλη μας πιο όμορφη! 

Customs Before Carnival in Old Aridaia/ Έθιμα πριν την Αποκριά κάποτε στην Αριδαία

Αποκριά στην Παλιά Αριδαία

Η Αποκριά αποτελούσε για τους κατοίκους της Αριδαίας μια γιορτή γεμάτη χαρά και ανυπομονησία, καθώς σηματοδοτούσε το τέλος του χειμώνα και την έναρξη μιας νέας εποχής. 

(Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της Μαρίας Γαβρά και είναι ο παππούς της και άλλοι Αριδαιώτες.)

Ήταν μια περίοδος προετοιμασίας για την αναγέννηση της φύσης, την έναρξη των αγροτικών εργασιών, αλλά και μια αφορμή για γλέντι και διασκέδαση που τόσο είχαν ανάγκη οι κάτοικοι εκείνης της εποχής.

Η πόλη ζωντάνευε με χρώματα, μουσικές, χορούς, γεύσεις και αρώματα, ενώ οι μεταμφιέσεις (φτωχικές) πρόσθεταν μια ξεχωριστή νότα στη γιορτινή ατμόσφαιρα. Παρά τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες της εποχής, το αποκριάτικο πανηγύρι ένωνε τους κατοίκους και ενίσχυε τους δεσμούς της κοινότητας.

Οι εορτασμοί ξεκινούσαν δειλά από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου (φέτος 9/02/2025), την πρώτη Κυριακή του Τριωδίου. Στις γειτονιές της Αριδαίας άρχιζαν να στήνονται μικρά γλέντια, με παραδοσιακά όργανα (κλαρίνο, ζουρνάς, ακορντεόν...) τραγούδια και χορούς. Οι νέοι συγκέντρωναν χρήματα, καλούσαν τους μουσικούς και ξεκινούσαν τη διασκέδαση. Συχνά, εμφανίζονταν μεταμφιεσμένοι – είτε με παραδοσιακές φορεσιές είτε με ό,τι διαφορετικό ρούχο μπορούσε να βρει ο καθένας, προσθέτοντας έτσι ένα στοιχείο ευθυμίας και αυτοσχεδιασμού στη γιορτή.

(Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της Μαρίας Γαβρά)

Η οικοδέσποινα της οικογένειας ετοίμαζε ένα πλούσιο τραπέζι με παραδοσιακά νηστίσιμα εδέσματα, όπως χαλβά, ελιές, τυρί, τουρσί, αυγά και τυρόπιτες, αποφεύγοντας ωστόσο το κρέας, καθώς η ημέρα σηματοδοτούσε την έναρξη της νηστείας της Σαρακοστής.

Το Έθιμο του Προυσταβάινε στην Αριδαία

Ένα από τα πιο δημοφιλή και βαθιά ριζωμένα έθιμα της Αποκριάς στην Αριδαία ήταν το Προυσταβάινε, που σημαίνει "συγχώρεση". Κάθε χρόνο, την Κυριακή της Τυρινής, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, όλη η οικογένεια συγκεντρωνόταν στο σπίτι του γηραιότερου μέλους – είτε αυτός ήταν παππούς είτε θείος – για να τηρήσουν το έθιμο.

Μέσα σε μια ατμόσφαιρα σεβασμού και αγάπης, τα νεότερα μέλη της οικογένειας, ντυμένα με τα γιορτινά τους, φιλούσαν το χέρι του μεγαλύτερου και του ζητούσαν συγχώρεση. Ο ηλικιωμένος, με τη σειρά του, έδινε την ευχή του και συχνά χάριζε στα παιδιά ένα μικρό χρηματικό ποσό, κάνοντάς τα να περιμένουν αυτήν την ημέρα με ιδιαίτερη ανυπομονησία.

Το Προυσταβάινε δεν ήταν απλώς μια οικογενειακή συνήθεια, αλλά μια σημαντική παράδοση που ενίσχυε τους δεσμούς αγάπης και σεβασμού μεταξύ των γενεών, προσφέροντας ένα μοναδικό μήνυμα συμφιλίωσης και ενότητας.

Το έθιμο της Λάμκας

Πριν από το φαγητό, λάμβανε χώρα ένα ακόμη αγαπημένο έθιμο, ιδιαίτερα διασκεδαστικό για τα παιδιά: το έθιμο της Λάμκας. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία της οικογένειας, συνήθως ο θείος ή ο παππούς, κρατούσε έναν πλάστη (σουκάλο), στην άκρη του οποίου ήταν δεμένη μια κλωστή με ένα βρασμένο και καθαρισμένο αυγό—θυμίζοντας κάτι σαν καλάμι ψαρέματος.

Τα παιδιά, χωρίς να χρησιμοποιούν τα χέρια τους, προσπαθούσαν να φάνε το αυγό, ενώ ο μεγαλύτερος το κουνούσε δεξιά-αριστερά, κάνοντας το παιχνίδι ακόμα πιο δύσκολο και διασκεδαστικό. Νικητής ήταν εκείνος που κατάφερνε να το φάει πρώτος, κάτι που θεωρούνταν σημάδι καλής τύχης και υγείας για όλη την υπόλοιπη χρονιά.

Μετά το παιχνίδι, η κλωστή που κρατούσε το αυγό και είχε συμμετάσχει στο έθιμο καίγονταν στο καντήλι, συμβολίζοντας την έναρξη της νηστείας. Το έθιμο αυτό ήταν άμεσα συνδεδεμένο με το Πάσχα, καθώς η νηστεία ξεκινούσε με ένα αυγό και τελείωνε με ένα αυγό το βράδυ της Ανάστασης.

Η Λάμκα αναβίωνε στην περιοχή μέχρι και τη δεκαετία του 1990, ενώ είναι πιθανό κάποιες οικογένειες να τηρούν ακόμα αυτή την όμορφη παράδοση, μεταφέρνοντάς την από γενιά σε γενιά.

Carnival in Old Aridaia

Carnival was a joyful and eagerly awaited celebration for the people of Aridaia, marking the end of winter and the beginning of a new season. It was a time of preparation for the rebirth of nature, the start of agricultural work, and an opportunity for festivity and entertainment, which the locals deeply cherished.

The town came to life with colors, music, dances, flavors, and aromas, while the (humble) disguises added a unique touch to the festive atmosphere. Despite the difficult economic conditions of the time, the carnival celebrations brought the people together and strengthened the bonds of the community.

The festivities began gradually on the Sunday of the Publican and the Pharisee (this year on 9/02/2025), the first Sunday of the Triodion. Small gatherings started to form in the neighborhoods of Aridaia, with traditional instruments (clarinet, zurna, accordion...), songs, and dances. Young people would collect money, invite musicians, and begin the celebration. Often, they would appear in disguise—either wearing traditional costumes or whatever different clothing they could find—adding an element of humor and improvisation to the festivities.

The hostess of the family would prepare a rich table with traditional Lenten dishes, such as halva, olives, cheese, pickles, eggs, and cheese pies, while avoiding meat, as the day marked the beginning of the Lenten fasting period.

The Custom of Proustavaine in Aridaia

One of the most popular and deeply rooted traditions of Carnival in Aridaia was Proustavaine, which means "forgiveness." Every year, on Cheese Sunday—the last Sunday of Carnival—the entire family would gather at the home of the eldest member, whether it was the grandfather or an uncle, to honor the custom.

In an atmosphere of respect and love, the younger family members, dressed in their finest clothes, would kiss the elder's hand and ask for forgiveness. In return, the elder would give them a blessing and often a small amount of money, making the children eagerly anticipate this special day.

Proustavaine was more than just a family tradition; it was a meaningful ritual that strengthened the bonds of love and respect between generations, delivering a powerful message of reconciliation and unity.

The Custom of Lamka

Before the meal, another beloved tradition took place, especially entertaining for children: the custom of Lamka. The eldest family member, usually an uncle or grandfather, would hold a rolling pin (soukalos), at the end of which a string was tied with a boiled and peeled egg—resembling a fishing rod.

The children, without using their hands, had to try and eat the egg while the elder swung it from side to side, making the challenge both difficult and amusing. The winner was the one who managed to eat the egg first, as it was believed to bring good luck and health for the entire year.

After the game, the string that held the egg was burned in the oil lamp (kantili), symbolizing the beginning of Lent. This tradition was closely linked to Easter, as fasting began with an egg and ended with an egg on the night of the Resurrection.

Lamka was revived in the region until the 1990s, and it is possible that some families still preserve this beautiful tradition, passing it down from generation to generation.

©Katerina

Happy New Year/ Καλή Χρονιά

 

Με Υγεία, Ειρήνη, Αγάπη και Ευτυχία!!

With Health, Peace, Love and Happiness!!

Πάσχα στην Αριδαία τα παλαιότερα χρόνια και τώρα

 

Φέτος το Πάσχα είναι σχετικά αργά ημερολογιακά, στις 5 Μαΐου. Το Πάσχα στην Ορθόδοξη εκκλησία έχει οριστεί, με απόφαση της Α’ Οικουμενικής συνόδου το 325 μ.Χ., να γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής Ισημερίας. Το 2025 το Πάσχα θα είναι στις 20 Απριλίου. 

Το Πάσχα ουσιαστικά ξεκινάει από την Ανάσταση του Λαζάρου και τελειώνει την Κυριακή του Θωμά. 

Σε όλη την Ελλάδα οι κάτοικοι προετοιμάζονται για τις πασχαλινές γιορτές αφού το Πάσχα μαζί με τα Χριστούγεννα και το Δεκαπενταύγουστο αποτελούν τις μεγαλύτερες γιορτές της πίστης τους.

Υπάρχει ποικιλία τοπικών εθίμων, τα οποία  τηρούνται σχεδόν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας.

Στην Αριδαία τα παλιά χρόνια η Πασχαλιά (όπως την έλεγαν τότε οι μεγαλύτεροι) ήταν μια ξεχωριστή γιορτή που για τα παιδιά συνδεόταν με το τέλος της νηστείας, τα καινούργια ρούχα και παπούτσια (τότε τα παιδιά δεν είχαν πολλά ρούχα όπως τώρα και ήταν χειροποίητα)  και τον εκκλησιασμό. 

Το Σάββατο του Λαζάρου οι κάτοικοι πήγαιναν στα μνήματα, εκεί διάβαζε ο παπάς ευχές συγχωρήσεως/αναπαύσεως στους νεκρούς, τα τελευταία χρόνια γίνεται και περιφορά του επιταφίου (δεν ανάφεραν αν  γινόταν και παλιά περιφορά του επιταφίου στα μνήματα).

Τα παιδιά με καλαθάκια στα χέρια έψαλαν στις νοικοκυρές το:

Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι,

ήρθε η μάνα σου από την πόλη,

σου ’φέρε χαρτί και κομπολόι.

    Οι κοτούλες σας αυγά γεννούνε

δώστε μας και εμάς να τα χαρούμε

Βάγια, Βάγια και Βαγιώ

τρώνε ψάρι και κολιό

Και την άλλη Κυριακή,

τρώνε το ψητό τ’ αρνί.

Οι νοικοκυρές έδιναν στα παιδιά αυγά και τα έβαζαν να καθίσουν (για να κάθονται και να κλωσάνε οι κότες τους, όπως κάθονται τα παιδιά). 

Την  Κυριακή των Βαΐων οι πιστοί πήγαιναν (και πηγαίνουν) κλαδιά από δάφνες στις εκκλησίες και  στολίζονται,  οι δάφνες  μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς.

Τη Μεγάλη Τετάρτη  στο Χωριό Δωροθέα και Αγάθη της Αλμωπίας ένα έθιμο λαμβάνει χώρα στην εκκλησία του Αγίου Δωρόθεου στο ευχέλαιο της Μ. Τετάρτης. 

(Η φωτογραφία είναι)

Κάθε νοικοκυρά στο χωριό πηγαίνει στην εκκλησία ένα πιάτο με αλεύρι και μέσα δύο ή τρία αυγά, άσπρα. Εκεί τα τοποθετούν σ’ ένα τραπέζι και ανάβουν  ένα κεράκι στη μέση, τότε ο παπάς τα διαβάζει και τα ευλογεί, όπως ευλογεί και τους πέντε άρτους.

Όταν τελειώσει το ευχέλαιο πηγαίνουν το πιάτο στο σπίτι της η καθεμιά. Με το αλεύρι αυτό οι νοικοκυρές θα φτιάξουν πρόσφορο ή θα το βάλουν στα τσουρέκια τους λίγο λίγο.

Οι γυναίκες του χωριού κρατούν και λίγο αλεύρι σε ένα βάζο και όταν κάποιος έχει φοβίες ανακατεύουν μια κουταλιά του γλυκού αλεύρι σ' ένα ποτήρι νερό και έτσι ο φόβος φεύγει.

Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Μαρία και την κυρία Σοφία που μας διηγήθηκαν το έθιμο που τηρείται από πολύ παλιά στο χωριό.

Την Μεγάλη Πέμπτη έβαφαν οι νοικοκυρές τα κόκκινα αυγά με φλούδες από κρεμμύδια που μάζευαν όλο το μήνα. 

Μάλιστα συνήθιζαν να διακοσμούν τα κόκκινα αυγά με φυλλαράκια μαϊντανού ή τριφυλλιού ή όποιο άλλο φύλλο τους άρεσε.

Επίσης, έκαναν πασχαλινά τσουρέκια και τα κουλουράκια και τα πήγαιναν στο φούρνο για ψήσιμο. 

Οι φούρνοι ήταν ανοιχτοί και έψηναν τα φαγητά των κατοίκων, μάλιστα το Μεγάλο Σάββατο μέχρι και μετά την Ανάσταση. Το παραδοσιακό φαγητό ήταν κατσικάκι με πατάτες και κρεμμυδάκια στο φούρνο. Κάποιες νοικοκυρές ετοίμαζαν και πήγαιναν στον φούρνο για ψήσιμο και κοκορέτσι.

 Οι γονείς των παιδιών που βαφτιζόντουσαν  το χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε από το προηγούμενο Πάσχα, πήγαιναν δώρο στον κουμπάρο και νονό του παιδιού τους ένα κατσικάκι ή αρνάκι με μια κόκκινη κορδέλα. 

Κάτι που συνηθιζόταν τις μέρες εκείνες, εκτός από τους νονούς και τις νονές που έκαναν δώρο στο βαφτιστικό τους, ήταν να κάνει η πεθερά δώρο στην νύφη (που ήταν αρραβωνιασμένη) λαμπάδα μαζί με κάποιο δωράκι.

"Θυμάμαι ότι ερχόντουσαν κάποιοι άνθρωποι από μακριά και έμεναν δυο νύχτες στο σπίτι μας (φυσικά δωρεάν) που έφερναν κεριά και τα πουλούσαν έξω από την εκκλησία σε πάγκους". 

Μαρτυρία κατοίκου της περιοχής. 

(Η παλιά είσοδος για τα μνήματα και το κτίριο που κατασκευάστηκε για να χρησιμοποιηθεί ως οστεοφυλάκιο αλλά δε χρησιμοποιήθηκε )

Ευχαριστούμε πολύ την κ. Αγάπη, την κ. Μαρία και την κ. Ευτυχία για το χρόνο που μου έδωσαν και τις αναμνήσεις που μου διηγήθηκαν.

Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος © Κατερίνα