Τοπικά καταστήματα

 

Αυτές τις γιορτινές μέρες ας προτιμήσουμε τα τοπικά καταστήματα. 

Ας κάνουμε μια βόλτα με τα πόδια στην αγορά. 

Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή, που οι άνθρωποι καταναλώνουν αρκετά χρήματα σε αγορές. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι, για τους οποίους πρέπει να προτιμάμε τα μαγαζιά της επαρχίας μας για τα ψώνια μας ή έστω για κάποια από τα ψώνια μας. 

    Συγκεκριμένα, τα καταστήματα της επαρχίας ενισχύουν την τοπική οικονομία, μάλιστα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος πληρώνουν στο Δήμο και έναν παραπάνω φόρο (0,05% επί των ακαθαρίστων, έχω την εντύπωση), τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος  αγοράζουν τοπικά προϊόντα από αγρότες, κτηνοτρόφους, παραγωγούς,  καθώς και εργαστήρια και οικοτεχνίες της περιοχής.  

(Η εικόνα είναι από το διαδίκτυο) 

   Επιπροσθέτως,  προσφέρουν εξυπηρέτηση υψηλής ποιότητας, καθώς οι ιδιοκτήτες τους γνωρίζουν προσωπικά τους πελάτες τους και μπορούν να τους εξυπηρετήσουν προσωποποιημένα, αλλά και να τους δώσουν συμβουλές για προϊόντα που τόσο καλά γνωρίζουν. Συνήθως, αγαπούν το αντικείμενο, με το οποίο ασχολούνται και γνωρίζουν καλά τη σύστασή του, την προέλευση καθώς και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, προσφέροντας έτσι τη μέγιστη πληροφόρηση.

  Είναι γεγονός ότι τα μικρά μαγαζιά συχνά προσφέρουν μοναδικά προϊόντα και υπηρεσίες, τα οποία είναι αδύνατο να βρεθούν στα τεράστια πολυκαταστήματα όπως τα προϊόντα από παραγωγούς, οικοτεχνίες, χειροποίητα, κ.α..  Έτσι διατηρούνται αλλά και δημιουργούνται θέσεις εργασίας, οι οποίες θερμαίνουν τα οικονομικά της επαρχίας.

 Ένας ακόμη αξιοσημείωτος λόγος για την υποστήριξη των τοπικών καταστημάτων για την αγορά των Χριστουγεννιάτικων αγορών είναι ότι αυτά συμβάλλουν  στη διατήρηση της τοπικής παράδοσης και κουλτούρας. Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που προσφέρουν συχνά προέρχονται  από την τοπική αγορά και έχουν ιδιαίτερη σχέση με την ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής.

  Τα μαγαζιά της επαρχίας συμβάλουν στην αίσθηση του ανήκειν των ατόμων (ότι δηλαδή ανήκουν σε μια κοινότητα).  Οι κάτοικοι όταν ψωνίζουν  σ’ ένα τοπικό κατάστημα έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν γείτονες, συντοπίτες και να διατηρήσουν ή να δημιουργήσουν φιλικές σχέσεις με τους τοπικούς επιχειρηματίες. Ένα τοπικό κατάστημα είναι περισσότερο πιθανό να προσφέρει  γιορταστική οικεία  ατμόσφαιρα για ψώνια, με έμφαση στην καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών.

 Φυσικά, τα μεγάλα πολυκαταστήματα έχουν επίσης τα πλεονεκτήματά τους. Είναι συχνά πιο οικονομικά και προσφέρουν μια μεγαλύτερη ποικιλία προϊόντων και υπηρεσιών. 

Ωστόσο, τα μικρά μαγαζιά προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα και κάνουν έναν τόπο ζωντανό και ζεστό που τα καθιστούν μια εναλλακτική επιλογή για την τοπική οικονομία και την κοινότητα.

 

Μη επαγγελματική χρήση. 

Μόνο για σκοπούς ενημέρωσης και με αναφορά του δημιουργού.

                               https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ 

Το άγαλμα της αγροτικής οικογένειας στην πλατεία

Κάποτε ... στην Αριδαία σημερινή  πλατεία Σέτσκου

Το άγαλμα της αγροτικής οικογένειας που βρισκόταν κάποτε  στην κεντρική πλατεία Αριδαίας και παρίστανε έναν αγρότη με την οικογένειά του, το συναντήσαμε στην Υδραία. 

Η πλατεία διαπλατύνεται και αναδιαμορφώνεται: γκρεμίζονται τα τούρκικα οικήματα, τα οποία δέσποζαν στο κέντρο της, το μεγάλο πλατάνι κόβεται και στήνεται το άγαλμα της αγροτικής οικογένειας. Το άγαλμα αυτό σύμφωνα με μαρτυρίες το κατασκεύασε ένας ΄φαντάρος, ο οποίος υπηρετούσε τη θητεία του στο 416 Τμήμα Πεζικού. Είναι κατασκευασμένο από τσιμέντο, το οποίο ήταν βαμμένο λευκό.

Την εποχή που κατασκευάστηκε και κοσμούσε την πλατεία, οι αγροτικές ασχολίες κυριαρχούσαν στη ζωή της επαρχίας Αλμωπίας. Τα ιστορικά γεγονότα των πολέμων ήταν νωπά, οι πληγές ανοιχτές και ο φόβος κεντρικό συναίσθημα. Πόσα θα έχει ακούσει αυτή η αγαπημένη οικογένεια από τους περαστικούς! 

Εκείνα τα ταραγμένα χρόνια οι κάτοικοι έβλεπαν το άγαλμα ως την αντανάκλαση της εικόνας της δικής τους οικογένειας, με τον πατέρα προστάτη της οικογένειας. Σίγουρα αντανακλούσε τη μέση  οικογένεια στην Αλμωπία.    

Η Κυριακάτικη βόλτα συνοδευόταν από τον κύκλο της πλατείας, στάση στα δύο σταντ με τις προτάσεις των σινεμά για τις ταινίες της εβδομάδας,  συζήτηση  για την καθιερωμένη επίσκεψη στον κινηματογράφο! 

  Αυτοκίνητα περνούσαν σπάνια καθώς ήταν λίγα τότε, με το πέρασμα του χρόνου να πληθαίνουν όλο και περισσότερο! Δυο σινεμά, δυο σταντ πολύ τροφή για σκέψη και λίγα βήματα παρακάνω, απέναντι  στη Πλευρά της Καπετάν Γαρέφη πριν τον τωρινό πεζόδρομο βιτρίνες  με δίσκους βινυλίου και κασέτες, ένας άλλος κόσμος μελωδικός ανοιγόταν μπροστά στα μάτια των κατοίκων. 

 Ξένα και ελληνικά βινύλια, διαμάντια της μουσικής αραδιασμένα περίτεχνα, πολύτιμα αντικείμενα επιθυμίας!

 Η αγροτική αυτή οικογένεια, ωρίμασε, γέρασε, διαβρώθηκε μαζί με όλους εμάς εντούτοις  παραμένει ένα σημαντικό κομμάτι της μνήμης, καθώς και της ιστορίας της Αριδαίας. 

   Είναι μια υπενθύμιση μιας άλλης εποχής, με τις αγροτικές ασχολίες να κυριαρχούν στη ζωή της επαρχίας. Το άγαλμα μπορεί να πάλιωσε, να έχει μεταφερθεί σε ένα άλλο μέρος, αλλά η σημασία του παραμένει ζωντανή για τους Αριδαιώτες, θυμίζει μια άλλη εποχή.

 

Από τη

Σαμάντη Αικατερίνη

All rights reserved©Katerina 

Έθιμα των Χριστουγέννων στην Αριδαία τη δεκαετία του '50

Πως περνούσαν οι Αριδαιώτες  τα Χριστούγεννα τη δεκαετία του '50

 Η αναδρομή στα Χριστούγεννα της δεκαετίας του '50 στην Αριδαία έγινε από Αριδαιώτες/ώτισσες που ήταν παιδιά τη δεκαετία εκείνη και με χαρά δέχθηκαν να γυρίσουν πίσω και να μας ξεναγήσουν στις  ανεξίτηλες γλυκές τους αναμνήσεις από εκείνα τα σκληρά χρόνια στον τόπο μας. Ενώ στην αρχή είπαν ότι θυμούνται λίγα πράγματα από τότε, όσο προχωρούσε η διήγηση, η ανάμνηση ζωντάνευε και ανέσυραν από τα βάθη της μνήμης όλο και περισσότερες λεπτομέρειες με το χαμόγελο να πλαταίνει στα χείλη τους, αλλά και τα μάτια υγρά έτοιμα να πλημυρίσουν.

  Τα Χριστούγεννα λοιπόν ήταν εποχή μαγείας και χαράς για τους κατοίκους της Αριδαίας καθώς έκαναν πράγματα που δεν συνήθιζαν στην καθημερινότητά τους.

 Οι άνθρωποι γεωργοί και κτηνοτρόφοι στην πλειοψηφία τους, θέλοντας να περάσουν καλά με τις οικογένειές τους, να ξεχάσουν τον πόλεμο (τον 2^ο Παγκόσμιο, τον εμφύλιο και την πείνα που τον ακολούθησαν) ετοιμάζονταν για τις γιορτές με λαχτάρα και ενθουσιασμό αφού βίωναν μια ζωή δύσκολη και σκληρή γεμάτη στερήσεις.  

Οι προετοιμασίες

  Τέλη Νοέμβρη και οι αγροτικές οικογένειες είχαν τελειώσει το μάζεμα της πατάτας, των φασολιών, το άλεσμα του σιταριού και του καλαμποκιού, το κάπνισμα και το κοπάνισμα του κοκκινοπίπερου, είχαν κάνει τον τραχανά και τις κόρες και μάζευαν τα ξύλα για να ζεσταίνονται τον βαρύ χειμώνα στο τζάκι. 

Τα κρύα ξεκινούσαν νωρίς, από αρχές Οκτωβρίου οι καμινάδες των τζακιών κάπνιζαν αδιάκοπα στην πεδιάδα της Αλμωπίας. Τα βράδια πολλές ιστορίες για προηγούμενα Χριστούγεννα καλικάντζαρους και αγγέλους ακούγονταν από τους μεγάλους γύρω από τη φωτιά. Τα παιδιά μέχρι να φτάσει η ώρα του ύπνου άκουγαν σιωπηλά και εκστασιασμένα τους μεγάλους. 

Οι προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα ξεκινούσαν από πολύ νωρίς, σχεδόν από την αρχή της νηστείας των Χριστουγέννων, την οποία τηρούσαν ευλαβικά σχεδόν σε κάθε σπίτι. Οι γυναίκες της οικογένειας ξεκινούσαν να καθαρίζουν και  να συλλέγουν υλικά και σκεύη απαραίτητα για τα  χριστουγεννιάτικα φαγητά και γλυκά, να ράβουν και να υφαίνουν ρούχα για τα μέλη της οικογένειας, αφού όλα τότε ήταν χειροποίητα.

Οι περισσότερες οικογένειες είχαν ένα γουρουνάκι για τις γιορτές της οικογένειας. Οι γονείς  ετοίμαζαν το κρέας για τη μεγάλη γιορτή, έβαζαν σε μεγάλο καζάνι το λίπος να βράζει (συνήθως στην αυλή) και έφτιαχναν βούτυρο, τσιγαρίδες και παραδοσιακά λουκάνικα με πράσο της περιοχής.

 Τα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα φαγητά περιλάμβαναν χοιρινό με πράσο, λουκάνικα, ψητή κότα,  πίτες  και άλλα. Τα παραδοσιακά γλυκά της περιοχής ήταν μπακλαβάς με σπιτικά φύλλα, σαρλί,  χαλβάς με αλεύρι, κουραμπιέδες και άλλα.

Τα παιδιά

Τα παιδιά εκείνες τις μέρες μάζευαν ξύλα για το τζάκι, έκαναν διάφορα θελήματα και στόλιζαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αυτό ήταν συνήθως ένα μικρό δέντρο (έλατο ή πεύκο) που έβρισκαν στο δάσος οι άντρες που πήγαιναν για ξύλα και το έφερναν για στολισμό. Το στόλιζαν με φυσικά υλικά που έβρισκαν στο δάσος και μεταποιούσαν  οι ίδιοι κουκουνάρια, καρύδια, βελανίδια, τα οποία τύλιγαν με όμορφα υφάσματα, βαμβάκι και κλωστές,  καθώς και στολίδια από χαρτί.

Η εικόνα είναι προϊόν  τεχνητής νοημοσύνης ύστερα από περιγραφή

Κόλιντα Μπάμπω

Τις τελευταίες μέρες πριν τα Χριστούγεννα παιδιά και μεγάλοι συγκέντρωναν ξύλα σε διάφορες συνοικιακές πλατείες της Αριδαίας, αλλά και των γύρω χωριών της επαρχίας. Τη νύχτα της 23^ης Δεκεμβρίου, ότι καιρό και αν είχε, άναβαν τις φωτιές, μάλιστα υπήρχε συναγωνισμός μεταξύ των γειτονιών για το ποια  άναψε τη μεγαλύτερη φωτιά. Τότε τα παιδιά με τα τουρβαδάκια* τους ζωσμένα χιαστή, φώναζαν «Κόλιντα Μπάμπω» (σημαίνει μας σφάζουν γιαγιά) γύρω από τη φωτιά και αξημέρωτα ξεκινούσαν για τα συγγενικά τους σπίτια. Οι νοικοκυρές άνοιγαν την πόρτα του σπιτιού στα παιδιά, τα καλούσαν να καθίσουν και έβαζαν στα καλαθάκια τους  καρύδια, φουντούκια, ξερά σύκα, μανταρίνια, ξυλοκέρατα ή καραμέλες και πολύ σπάνια καμιά δεκάρα.

 Εκείνα φώναζαν άλλη μια φορά μέσα στο σπίτι «Κόλιντα Μπάμπω» και ξεκινούσαν για το επόμενο. Κάποιοι κάτοικοι υποστηρίζουν ότι το έθιμο κατάγεται από τα πολύ παλιά χρόνια και τον Ηρώδη. Όταν πια ξημέρωνε, τελείωναν και πήγαιναν στο σπίτι για ύπνο.

*τουρβαδάκια: ήταν μικρά υφαντά τσαντάκια κάτι σαν ταγάρια μικρά που τους ύφαιναν οι μητέρες για τα κάλαντα.

Χριστούγεννα

Οι καμπάνες χτυπούσαν  χαρμόσυνα, πέντε η ώρα το πρωί καλούσαν τους πιστούς στη μικρή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου για τη λειτουργία της μεγαλύτερης γιορτής της Χριστιανοσύνης! Έβαζαν τα καλά, χειροποίητα ρούχα τους και ξεκινούσαν περπατώντας βιαστικά στο χωματόδρομο που μετά από μια ελαφριά στροφή γεμάτη μουριές από τη μια πλευρά του δρόμου έβγαζε στην εκκλησία. Από τις κεραμοσκεπές κρεμόντουσαν πάγοι που από μακριά έμοιαζαν  σπαθιά και ο αέρας σφύριζε περνώντας ανάμεσα από τα κλαδιά των δέντρων. Οι μεγάλοι έσκυβαν για να περάσουν τη χαμηλή πόρτα, έμπαιναν και αντίκριζαν τα μάτια των συγχωριανών τους, πίσω από τον ασημένιο καπνό από το λιβάνι, που τους μετέδιδαν  ζεστασιά και αγάπη, άκουγαν τον παπά-Γιώργη να ψάλει τη χαρμόσυνη ακολουθία, μύριζαν το λιβάνι  και τότε όλοι μαζί μαγικά βίωναν τη γέννηση του Θεανθρώπου. Με το τέλος της λειτουργίας  εύχονταν ο ένας στον άλλο «Χρόνια Πολλά», «Καλά Χριστούγεννα» και γύριζαν στα σπίτια τους. Εκεί όλη η οικογένεια έτρωγε το Χριστουγεννιάτικο πρωινό μετά από τόση νηστεία που περιελάβανε ψημένο χοιρινό, λουκάνικα με πράσο και ζυμωτό ψωμί. Η μητέρα μετά σιρόπιαζε τον μπακλαβά και ετοίμαζε το χοιρινό με πράσο για το Χριστουγεννιάτικο γεύμα.

 «Θυμάμαι σαν τώρα να σκύβουν οι μεγάλοι να περάσουν τη χαμηλή πόρτα της εκκλησίας, να μπαίνουμε μέσα και να νοιώθουμε ζεστασιά και αγάπη μέσα στο κρύο, όλοι μια οικογένεια».

Μαρτυρία κατοίκου Αριδαίας.

Ευχαριστούμε πολύ για το πολύτιμο ταξίδι την κ. Αγάπη, την κ. Χρυσούλα, την κ. Μαρία, την κ. Ιορδάνα και την κ. Ευτυχία.

 

Μη επαγγελματική χρήση. 

Μόνο για σκοπούς ενημέρωσης και με αναφορά του δημιουργού.

                               https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/